Agile, de heilige graal?

Maar als je Agile werkt, heb je toch helemaal geen projectmanager meer nodig? Immers, het team is zelfsturend, de product owner prioriteert de backlog en er wordt elke sprint iets bruikbaars opgeleverd, dat idealiter meteen naar productie kan?

Nee, de projectmanager blijft verantwoordelijk voor het opleveren van de projectresultaten. Hij verzorgt de communicatie met de externe omgeving en rapporteert aan de stuurgroep. Hij is echter, gezien de koers van het team, meer faciliterend en coachend dan leidend en sturend.

In de praktijk zien we Agile vaak verkeerd toegepast. Te grote teams, het geforceerd toevoegen van rollen die zich niet lenen voor Agile werken, teams die slecht samenwerken, grote weerstand tegen verder in de toekomst plannen of het maken van ontwerpen, organisaties die Agile toepassen op trajecten die niet geschikt zijn voor een Agile aanpak zoals een marktintroductie van een nieuw product. Het lijkt in sommige gevallen alsof organisaties per sé Agile willen inzetten ‘omdat anderen dat ook doen’. Met andere woorden; het is hip.

Enkele argumenten voor een pleidooi voor de terugkeer naar het Agile Manifesto:

1. Menselijke interactie staat centraal. Processen en tools zijn er alleen maar om deze interactie te ondersteunen, niet om ze te overheersen.
2. Werkende resultaten zijn belangrijker dan uitgebreide documentatie en ingevulde templates.
3. Samenwerken met je klant, opdrachtgever en omgeving is meer waardevol dan contracten, plannen en juridische documenten.
4. Reageren op veranderingen levert meer projectsucces dan het vasthouden aan je oorspronkelijke plan.

Wij als projectmanagers hebben de uitdaging om methoden en technieken als Waterval en Agile (als uitersten), en alle varianten daar tussenin, te kunnen toepassen en, waar nodig, dat te doen in een mix van varianten, ten einde het projectresultaat te behalen.

Agile, de heilige graal? Nee, maar in de juiste context een welkome aanvulling op de gereedschapskist van iedere projectmanager!