Club des Cent Cols

Op weg naar de mijlpaal

Ergens in 2009 werd mij een soort van medegedeeld: ‘Je bent sportief, hebt een racefiets, wij gaan een week fietsen in de buurt van de Alpe d’Huez, dus jij gaat mee…’ In de basis klopte deze redenatie. Ik kwam op dat moment regelmatig in de sportschool en ik had mijn hele leven bovengemiddeld veel geschaatst (ijshockey en toentertijd noren). Echter: ik zat nooit op die racefiets.  

 

Maar niet vies van een uitdaging ben ik die ‘voorzichtig’ aangegaan. Nou ja, bij mij is er niet zoiets als voorzichtig een uitdaging aangaan, maar ik wilde niet direct volledig toezeggen.  De racefiets die ik had was niet geschikt voor de bergen dus remmen en versnellingen heb ik toen vervangen. Naast het fietsen is het sleutelen en de techniek van racefiets en MTB ook een belangrijk onderdeel van de hobby geworden.  

De eerste maanden van 2010 begon ik enthousiast mijn rondjes om de kerk te fietsen. Toen mij werd gevraagd hoe ik mij voorbereide op de bergen zei ik: ‘7x achter elkaar de Lekbrug bij Vianen moet toch voldoende zijn…?!‘ Tot op de dag van vandaag hoor ik dat nog.

Enthousiast geworden

Die eerste trip over de cols rond de Alpe d’Huez was echt super en om het compleet te maken, ging ik een paar weken later ook de Mont Ventoux nog op. Ik wist het: dit blijf ik nog jaren doen! Dus moest er een nieuwe fiets komen, van carbon natuurlijk. Het frame importeerde ik uit China en de groepset haalde ik van mijn oude fiets af. Die Chinese frames zouden van geen kant deugen, die van mij doet het nog steeds. Hoewel ik alweer aan mijn vierde racer toe ben. 

Slim kiezen

Jaarlijks ging ik fietsvakanties organiseren en wie organiseert heeft een sterke invloed op waar er gefietst gaat worden. Ik heb kaarten van Frankrijk, Spanje, Italië, Oostenrijk en Zwitserland waar de top 100 van uitdagendste cols op gemarkeerd staan. Zoek een locatie waar veel stipjes staan en kies een dorp in het midden, was lang de strategie. Op die manier was ik onbewust bezig om een hele mooie lijst van cols op te bouwen.  

Club des Cent Cols

Twee jaar geleden kwam ik ergens op internet een artikel tegen van de Club des Cent Cols: de club van 100 cols. Je mag pas lid worden als je aan kunt tonen (weliswaar op goed vertrouwen) dat je minimaal 100, door hen geclassificeerde cols, met de fiets hebt beklommen. Ik heb toen alle ritten vanaf 2010 nagekeken en heb me rot gegoogeld naar de codes die bij de cols horen, want als echte Nederlander betaal ik niet voor iets wat met een beetje moeite gratis is, en kwam tot de slotsom dat ik 98 cols had gehad. Ik had inmiddels al wel meer dan 200 heuvels en bergen bedwongen. 

Juni 2020 moest het moment gaan worden waarop ik de 100 cols zou gaan halen. Het was tot in de puntjes gepland. Uiteraard volledig anders verlopen: de eerste col was afgesloten en de tweede dag leek in het water te vallen. Uiteindelijk heb ik het plan omgegooid en heb ik toch vier cols aan mijn lijst toe kunnen voegen. De administratie heb ik direct in orde gemaakt, mijn contributie betaald en half juli had ik vanuit Frankrijk mijn certificaat en medaille in de brievenbus.

De spelregels

Niet iedere heuvel waar je overheen fietst telt mee, er zijn ook spelregels: 

  • Bevat de naam een verwijzing naar ‘berg’, dan telt hij sowieso niet mee: Mont Ventoux, alpe d’huez en Keutenberg 
  • Bevat de naam ‘col’ in welke taal dan ook en komt deze voor in hun database, dan telt hij wel 

Ik ben 4 keer de Mont Ventoux op gefietst, maar dat telt dus niet. En 3 keer de Tourmalet op fietsen, telt ook maar 1 keer. Het was dus nogal lastig om 100 cols te behalen en zeker als je niet precies weet welke wel en welke niet telt. Temeer omdat niet iedere col duidelijk gemarkeerd is als je er overheen fietst. 

Misplaatste zuinigheid 

Als rechtgeaarde Nederlander was mijn insteek: ik ga pas voor het lidmaatschap betalen als ik zeker weet dat ik de 100 cols heb gehaald. Er heeft veel tijd in het uitzoeken van alle routes en cols gezeten. Toen ik eenmaal lid was, bleek er een handige zoekfunctie te zijn die aangaf of er in een route een col zit. Dat had mij vele uren tijd gescheeld en toen ik alles nog een keer had gecontroleerd, bleek ik twee jaar geleden de 100 cols al gehaald te hebben. 
 
Mijn certificaat heeft een mooi plekje gekregen boven mijn indoor trainer opstelling. Een Wahoo i.c.m. Zwift voor de kenners. Als ik dan weer eens binnen zit te zwoegen en ik zie mijn certificaat en bijbehorende medaille, verdwaal ik in mijn herinneringen. Ik kijk nu alweer vooruit naar de volgende cols om toe te voegen aan mijn lijstje. 

Blogdetails

02-10-2020
Artikelen over KWD

Wil je meer weten?

We vertellen je graag meer over onze aanpak van het succesvol managen van projecten en programma’s.

Bel ons op 088 266 28 70 Stuur ons een bericht